Dionisia Mancha Rey, responsábel local do BNG de Cee, presentará un escrito no concello para que calquera dos grupos con representación o convirta en moción diante do pleno.

As mulleres temos dereito a vivir sen violencia e é responsabilidade de tod@s traballar cada día para desmontar as estruturas sociais, culturais, económicas e políticas que sustentan un sistema que xera profundas desigualdades entre as persoas e en que as mulleres son as máis prexudicadas.

No BNG traballamos para construír unha sociedade que non mire para outro lado cando se producen situacións de violencia, que denuncie as agresións e os comportamentos machistas que alimentan esas violencias, en que ningunha muller teña que disimular ou agochar as agresións por temor a ser dobremente agredida, unha sociedade en que as mulleres sexan libres de escolleren como queren vivir, que non permaneza indiferente ás diferentes violencias e á peor das consecuencias que estas teñen: o asasinato.

O Partido Popular desde a súa chegada ao goberno da Xunta reduciu os recursos públicos en materia de igualdade, prevención e atención ás mulleres que sofren violencia machista provocando o aumento das desigualdades e impedindo, en moitos casos, a posibilidade de denunciar os agresores e de abandonar a situación de violencia por parte das mulleres que teñen menos recursos.

A Lei galega para a prevención e tratamento integral da violencia de xénero plasma medidas dirixidas a coordinar e planificar os recursos económicos, de inserción laboral e acceso a vivenda mais as leis carecen de utilidade se non se dedican recursos públicos para implementar as medidas necesarias para a súa aplicación. A situación económica actual fai que sexa necesario incrementar os esforzos e as políticas de axudas como o “salario da liberdade”, axudas periódicas que recollan os baremos de convocatorias anteriores, integrar a “atención psicolóxica” como un servizo de atención primaria, rexistrar no ámbito sanitario os casos de violencia de xénero, impulsar medidas para a formación e o emprego e garantir a atención xurídica e especializada en materia de violencia de xénero.

Dionisia Mancha Rey

Responsábel Local do BNG de Cee

Cee, 21 a de NOVEMBRO de 2013

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

Vivir sen violencia é un dereito. A violencia machista conculca os dereitos e pon en perigo a vida de moitas mulleres galegas, é a manifestación máis terríbel da desigualdade entre homes e mulleres que persiste na nosa sociedade. A obriga das administracións públicas é poñer os medios para erradicar a violencia de xénero e protexer as vítimas.

Na Galiza, desde 2009 redúcense cada ano as denuncias en números absolutos de 6.068 en 2009, a 5.153 en 2011, a 4.788 en 2012. Así, a porcentaxe de denuncias presentadas por cada 10.000 mulleres en Galiza sitúase no 33.29%, a segunda cifra máis baixa do Estado español, só superada por Castela-León co 32.16%, sen que esta redución se poida achacar a unha redución da incidencia da violencia machista na sociedade galega mais ao contrario, ten a súa orixe nas dificultades económicas que sofren con maior incidencia as mulleres.

O acompañamento das mulleres para accederen aos recursos e nos procesos xudiciais é garantía de seguridade para elas e pode evitar que o medo, a presión, as faga volver co maltratador. O persoal especializado e o voluntariado que realizan estas funcións vese tamén afectado polos recortes das axudas aos concellos e outras entidades.

Continúan sen se desenvolver medidas previstas na Lei 11/2007, relativas á implicación do SERGAS na detección, prevención e asistencia ás vítimas de violencia de xénero. Non se realiza na rede pública a atención psicolóxica de mulleres e crianzas afectadas, unha atención fundamental para construír a autonomía persoal e iniciar unha nova vida.

A pesar dos esforzos realizados nos últimos anos, malia o desenvolvemento lexislativo, estamos a ver como o medre do paro e o desmantelamento dos servizos públicos está empobrecendo de xeito especial ás mulleres e afectando gravemente á nosa vulnerabilidade ante a violencia machista.

A dependencia económica é o maior dos obstáculos para as vítimas de violencia de xénero racharen coa relación que pon en perigo as súas vidas. Estamos a vivir recortes en programas e recursos imprescindíbeis para apoiar as mulleres que deciden dar o paso. No momento en que todas as asociacións de mulleres alertan con diferentes informes que “a crise supón un freo para denunciar, polo temor a non encontrar emprego e verse sen recursos para saíren adiante” sorprende que o goberno galego non analice as necesidades das mulleres que sofren violencia de xénero neste momento concreto e non aplique con dilixencia as leis vixentes.

Moitos concellos foron pioneiros no desenvolvemento de medidas contra a violencia de xénero. Nestes momentos de dificultades orzamentarias débense manter e mellorar as actuacións contra a violencia de xénero e de protección ás vítimas. Débese tamén reclamar doutras instancias competentes, o cumprimento das obrigas, da garantía do dereito das mulleres a viviren sen violencia.

Por todo isto, propoñémoslle ao Pleno da Corporación municipal a adopción do seguinte

ACORDO

1- A Corporación municipal asume o compromiso de manter e mellorar os recursos municipais de información, acompañamento e asistencia a vítimas de violencia de xénero.

2- A Corporación municipal insta ao Goberno galego a facer efectiva a Lei galega para a prevención e o tratamento da violencia de xénero e deste modo :

- Mellorar as axudas periódicas de apoio a mulleres que sofren violencia de xénero, para o que cómpre estabelecer uns baremos de renda idénticos aos que se recollían nas convocatorias anteriores a 2011, eliminar a incompatibilidade do cobro desta axuda no caso de se beneficiar con anterioridade das medidas recollidas no artigo e garantir que o prazo de presentación de solicitudes desta axuda está aberto durante todo o ano, fixar un prazo máximo de 30 días para a resolución e pago efectivo das axudas desde o momento da súa solicitude. Dada a situación de crise económica que viven as mulleres galegas, é preciso, asemade, ampliar a duración das axudas a 18 meses prorrogábeis até 24 meses segundo a situación da vítima.

- Presentar perante o Parlamento un estudo e valoración desta axuda económica durante os sete anos da súa aplicación.

- Dar cumprimento ao contido do artigo 25 que recollece a necesidade de integrar a “Atención psicolóxica” como un servizo de atención primaria, en coordinación coa atención especializada nas áreas sanitarias.

- Implantar, tal como recolle o artigo 27 da lei, a través do departamento competente no ámbito sanitario un sistema de rexistro de casos de violencia de xénero.

- Dar cumprimento, de xeito prioritario, ao artigo 35 de “Medidas específicas no ámbito da formación e do emprego” garantindo que as mulleres que sofren violencia de xénero sexan colectivo preferente na totalidade da normativa autonómica relativa ao estabelecemento de axudas e subvencións ás empresas para a contratación de persoal e na empregabilidade en xeral.

- Garantir o cumprimento dunha “Atención xurídica” axeitada, permanente e especializada en materia de violencia de xénero. Garantirase que as persoas profesionais que presten estes servizos terán unha formación específica en materia de violencia contra as mulleres como requisito para o exercicio desta atención.

3- A Corporación municipal insta ao Goberno Galego a demandar de xeito efectivo do goberno do estado a creación dos xulgados específicos de Violencia de xénero nas cidades galegas que a día de hoxe aínda carecen deles.